بادکنکی از یونان قدیم | آشنایی با اصل کیهانشناختی
فهرست محتوا
از مرکز عالم تا جهانی سراسر یکنواخت
بشر برای مدت زیادی در تاریخ، تصور میکرد که موقعیتی بسیار خاص در جهان دارد و حتی خود را مرکز عالم میپنداشت. یونانیان قدیم بر این باور بودند که زمین باید در مرکز هستی باشد؛ ماه، خورشید و سیاره ها به دور آن میگردند و ستارگان به طور ثابت، در فاصله ای دور قرار دارند. قرن ها بعد به لطف نظریات افرادی چون گالیله، کپرنیک، هرشل ها و شاپلی، علمی بنا نهاده شد که بر این اصل استوار بود: “مکان ما در جهان، به هیچ عنوان ویژه نیست!” این علم، کیهانشناسی نام دارد و اصل ذکر شده به اصل کیهانشناختی معروف است.
عالم در مقیاس های کیهانی | یک رستوران در مرکز خورشید
کیهانشناسی ادعا میکند که جهان ما، همگن و همسانگرد است. ویژگی همگنی بدین معناست که جهان در هر نقطه، یکسان به نظر می رسد و همسانگردی به معنای آن است که جهان در تمامی جهات، یکسان دیده میشود. البته واضح است که نشستن در یک سالن سخنرانی دقیقا مثل نشستن در یک رستوران نیست؛ یا درون خورشید بسیار متفاوت از نواحی بین ستاره ای است.
اصل کیهانشناختی حتی در مقیاس کهکشانی نیز چندان دقیق نیست. در واقع، هرچه مقیاس های بزرگتری را برای طول در نظر بگیریم، به درستی این اصل نزدیکتر میشویم. برای مثال، اگر در نقطه ای قرار بگیریم که بتوانیم ناحیه ای با یک میلیون کهکشان را ببینیم (که البته هنوز خیلی کوچکتر از تمام جهان است)، هر نقطه از این ناحیه را شبیه به نقطه ای دیگر خواهیم دید، به طوری که همه چیز یکنواخت و یکسان به نظر خواهد رسید.
پس اگر جهان را به صورت یکپارچه و کلی بنگریم، اصل کیهانشناختی حکمفرماست، ولی اگر پدیده ها را به شکل موضعی بررسی کنیم، این اصل کارایی خود را از دست میدهد.
انبساط جهان | بادکنک خال خالی
کیهانشناسی مانند هر علم تجربی دیگری، وابسته به مشاهدات است. یک گواه مشاهداتی کلیدی در این علم، آن است که تقریبا هر چیزی در جهان در حال دور شدن از ماست و با افزایش فاصله ی آن جسم از ما، سرعت دور شدن آن نیز بیشتر خواهد شد. به عبارتی سرعت اجرام نسبت به ما در کیهان، تابعی از فاصله ی آنها از ما میباشد.
تقریبا تمام کهکشان ها، در حال دور شدن از ما هستند (مثلا کهکشان معروف آندرومدا در حال نزدیکتر شدن به ماست)؛ با توجه به این موضوع (دور شدن هر چیزی از ما)، در ابتدا به نظر می رسد که اصل کیهانشناختی نقض شده است، زیرا در آن صورت، ما نقطه ای خاص خواهیم بود و در مرکز عالمی دور شونده قرار خواهیم داشت؛ اما در حقیقت، انبساط جهان بدین صورت نیست.
واقعیت این است: هر ناظری در هر نقطه ای از جهان، تمام اجسام را در حال دور شدن از خود، با سرعتی متناسب با فاصله میبیند. به عنوان مثال، یک بادکنک را در نظر بگیرید که نقطه هایی روی سطح آن رسم کرده ایم. با باد کردن بادکنک، نقطه ها از یکدیگر فاصله خواهند گرفت و هر نقطه ای، نقاط دیگر را در حال دور شدن با سرعتی متناسب با فاصله شان خواهد دید. این اتفاقی است که در روند انبساط جهان ما رخ میدهد. جهانی که هر لحظه در حال وسیع تر شدن و مرموزتر شدن است.
مطالب زیر را حتما مطالعه کنید
نچسبیدن لایه اول به صفحه ساخت پرینتر سه بعدی + راه حل
پرینت سه بعدی؛ آینده ساخت و تولید
نمای کلی مأموریت 2020 مریخ
استقامت تا حیات! | تشریح عملیات سطحی کاوشگر استقامت
در ساعت 00.30 (به وقت ایران) روز 19 فوریه 2021 ، پرسی روی سطح مریخ فرود آمد. این یک لحظهی تاریخی برای انسانها بود؛ به اهمیت اولین قدمهای نیل آرمسترانگ روی سطح ماه!
دیدگاهتان را بنویسید